Velvet Revolver...hard diaries

Μία τηλεόραση παίζει πίσω μου, χωρίς ήχο, και στον καθρέφτη μπροστά μου μπορώ εύκολα να διακρίνω τις «γνωστές φάτσες». Πριν από μία περίπου εβδομάδα πληροφορηθήκαμε όλοι μας, πως οι VELVET REVOLVER όχι μόνο βρήκαν τον αντικαταστάτη του Scott Weiland, αλλά έχουν επίσης ολοκληρώσει την ηχογράφηση ενός demo με 9 κομμάτια! Δηλώνουν πλήρως ικανοποιημένοι, ενθουσιασμένοι και έτοιμοι συνεχίσουν ότι άφησαν στη μέση πριν μερικά χρόνια με το “Libertad”. Εφόσον μιλούσαμε για άλλα άτομα κι όχι για τους Slash, Duff McKagan και Matt Sorum, ίσως ήτανε τα πράγματα αρκετά διαφορετικά στην όλη ιστορία. Ο Slash μας είχε συνηθίσει άλλωστε να παίρνει λάθος αποφάσεις στη ζωή του, κάτι που σίγουρα έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια και σίγουρα μεγάλο ρόλο έχει παίξει σ´ αυτό το «καθαρό μυαλό».  

Πόσα χρόνια τώρα αναζητούν οι VELVET REVOLVER τον αντικαταστάτη του Scott Weiland; Δε δίστασαν μάλιστα να δημοσιοποιήσουν τις προθέσεις τους, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να λάβουν δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις. Ακούσαμε αρκετούς υποψηφίους το 2009 ... με ενδιαφέρον θα έλεγα. Καλούμενος να σχολιάσω αυτά που άκουσα τότε, αλλά και λίγο πιο πρόσφατα (μέσα στο 2010), δηλώνω χαρούμενος που η μπάντα δεν διάλεξε κανέναν τους. Επρόκειτο για νέους και άγνωστους τραγουδιστές, σίγουρα ταλαντούχους, με προσόντα και δίψα για δουλειά, άκουσα ορισμένους κλώνους του Axl Rose ή του Sebastian Bach, κανείς τους όμως δεν έκανε σ´ εμένα αυτό το «κλικ», δεν μ´ έκανε να πω, να αναφωνήξω γεμάτος ενθουασιαμό, «αυτός είναι»! Φαίνεται ότι την ίδια άποψη είχανε και οι ίδιοι οι VELVET REVOLVER. Οπότε άφησαν το χρόνο να κυλήσει και συνέχισαν την αναζήτηση. Πόσοι από εμάς προσπαθήσαμε να φανταστούμε τον Myles Kennedy να λέει το πολυπόθητο «ναι» και να παίρνει αυτός το χρήσμα του εκλεκτού; Αμφιβάλετε ότι ο Myles Kennedy είναι αυτός, που διαθέτει το πολυδιαφημισμένο «κλικ»;



Εν τω μεταξύ οι «γνωστές φάτσες» στην τηλεόραση δεν βάζουν γλώσσα μέσα. Συνεχίζουν να σχολιάζουν και να δίνουν τα φώτα τους σε όλους εμάς τους ημιμαθείς. Πραγματικά απορώ με τον κόσμο μερικές φορές. Αμφιβάλει κανείς ότι εφόσον οι VELVET REVOLVER ήταν στη θέση – σχεδόν όλων των – άλλων συγκροτημάτων, θα αναγκάζονταν να ακούσουν την άποψη ενός «ειδικού» σαν τον Θεοφάνους, τον Λεβέντη, την Γκαγκάκη (ήμαρτον δηλαδή) ή σαν την κυρία Μουρατίδη και να αποδεχτούν ως τραγουδιστή μία χρυσή μετριότητα; Μην αμφιβάλετε φίλοι μου. Και μην πάτε μακριά ... αυτά τα άτομα, τέτοιου είδους στελέχη αποφασίζουν στην παγκόσμια δισκογραφία για τα πάντα. Γνώστες του μουσικού κόσμου σαν τους παραπάνω κάθονται στα κεντρικά γραφεία της Nuclear Blast Records, της Century Media και φυσικά της Roadrunner Records. Μην κάνετε το λάθος και πιστέψετε ότι εγώ είμαι από αυτούς, που θεωρούν τη μεταλική σκηνή «ιερή». Οπότε δίνω και μία έμμεση απάντηση στον καλό μου φίλο Γιώργο Κουκουλάκη και το ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του σχετικά με τη μουσική πειρατεία. Ορίστε οι ένοχοι! Για πόσο καιρό νομίζετε ότι ο κόσμος θα ανέχεται αυτούς που τον θεωρούν ηλίθιο; Διότι εδώ δεν αναφερόμαστε σε γεροντάκια και συνταξιούχους, που λίγο πολύ το έχουν χάσει. Η μουσική πειρατεία είναι η επανάσταση του κόσμου στη μετριότητα, που χαρακτηρίζει τη μουσική βιομηχανία.



Εάν κάτι εμίσησα στη ζωή μου, τότε αυτός ήταν ο συμβιβασμός με τη μετριότητα. «Είμαι με μία κοπέλα, απλά και μόνο διότι δεν θέλω να είμαι μόνος και να βγαίνω με τους φίλους μου, που όλοι έχουν κοπελιές, χωρίς ταίρι». Ξεχάστε το! Λάθος λογική, λάθος φιλοσοφία, λάθος απόφαση! Τώρα, εάν οι VELVET REVOLVER δικαιώσουν εμένα και τους εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές τους ανά την υφήλιο με την επιλογή τους και το δίσκο που πρόκειται να ηχογραφήσουν, θα το δείξει το μέλλον. Εγώ τους πιστεύω, διότι έχουν αποδείξει ότι αξίζει να ποντάρει κάποιος επάνω τους.

Η πρόταση της ημέρας είναι το πιο σέξυ κομμάτι του 2010, μία σύνθεση του Slash προοριζόμενη για τους VELVET REVOLVER, η οποία τελικά είχε άλλη κατάληξη. Δεν μας πείραξε!