Αλήθεια, τι σημαίνει να είσαι ολοκληρωμένος μουσικός; Για κάποιους ο τίτλος αυτός θα μπορούσε να ταιριάζει σε όσους έχουν κατακτήσει αμέτρητες φορές την κορυφή των charts πουλώντας εκατομμύρια δίσκους και singles. Για κάποιους άλλους σημαίνει το να είσαι βιρτουόζος σε ένα μουσικό όργανο. Για άλλους πάλι ολοκληρωμένος μουσικός είναι αυτός που δεν συμβιβάζεται, δεν μπαίνει σε νόρμες και κανόνες και κάθε φορά ακολουθεί τα ένστικτα του. Αν θέλετε να συνοψίσετε όλα τα παραπάνω σε ένα όνομα, αυτό είναι του Phil Collins.
Όσοι από εσάς είχατε την ευκαιρία να παρευρεθείτε σε κάποια από τις συναυλίες του Collins θα παρατηρήσατε πως έχει ένα από τα πιο ποικιλόμορφα ακροατήρια. Θα δείτε από ορκισμένους metalheads μέχρι γιάπηδες και από clubbers μέχρι φίλους τους progressive rock. Το φαινόμενο Phil Collins ανέκαθεν άγγιζε οπαδούς διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων, τα οποία πολλές φορές απέχουν μίλια μεταξύ τους. Αυτή δεν είναι όμως η μαγεία της μουσικής;
Παρακάτω ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα στον άνθρωπο που μαζί με τους Michael Jackson και Paul McCartney αποτελούν τους μοναδικούς μουσικούς που έχουν πουλήσει περισσότερα από 100 εκατομμύρια albums τόσο σαν solo καλλιτέχνες όσο και σαν μέλη κάποιου συγκροτήματος.
Η αρχή
Ο Philip David Charles Collins γεννήθηκε σε ένα προάστιο του δυτικού Λονδίνου, το Chiswick, στις 30 Ιανουαρίου 1951. Από μικρός έδειξε την κλίση που είχε στη μουσική και σε ηλικία 5 μόλις ετών ξεκίνησε να παίζει τύμπανα. Παρόλο που ποτέ δεν έμαθε να διαβάζει νότες το ταλέντο του ήταν τέτοιο που στην εφηβική του ηλικία σχηματίζει τις πρώτες του μπάντες, τους The Real Thing και αργότερα τους The Freehold. Μάλιστα, τότε γράφει και το πρώτο του τραγούδι με τίτλο “Lying Crying Dying”.
Παράλληλα συμμετέχει και σε κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές με τη βοήθεια της μητέρας του, η οποία έκλεινε μουσικές εκδηλώσεις και όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου, δείχνοντας έτσι και εκεί το πλούσιο ταλέντο που είχε. Αυτή του η ενασχόληση ωστόσο με την υποκριτική παραλίγο να του στερήσει την καριέρα του στη μουσική καθώς το 1968 αποφάσισε να πάρει περισσότερο σοβαρά την καριέρα του ηθοποιού παίζοντας στην ταινία “Calamley The Cow”. Ο ρόλος του ωστόσο δεν ήταν αυτό που πραγματικά ζητούσε με συνέπεια να έρθει σε ρήξη με τους συντελεστές της ταινίας γεγονός που τον ώθησε να πάρει την απόφαση να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη μουσική. Και κάπου εκεί ξεκινάνε όλα…
Με τον κολλητό του Ronnie Caryl, με τον οποίο ο έφηβος Phil μοιραζόταν το ίδιο πάθος για τη μουσική, ξεκίνησαν τις αναζητήσεις τους παίζοντας από rock μέχρι και soul και RNB φτιάχνοντας μάλιστα το συγκρότημα Hickory. Αργότερα οι δυο τους άλλαξαν το όνομα σε Flaming Youth κυκλοφορόντας τον δίσκο “Ark 2”, ένα concept album που είχε σαν θέμα την εκτόξευση του τελευταίου διαστημόπλοιου από τον πλανήτη Γη λίγο πριν αυτός ανατιναχτεί. Ο δίσκος δεν πήγε καλά εμπορικά και το συγκρότημα διαλύθηκε, ωστόσο το νερό είχε μπει στο αυλάκι.
Το κεφάλαιο Genesis
“Ζητείται drummer και κιθαρίστας με 12χορδη ακουστική κιθάρα με αγάπη για την ακουστική μουσική”. Αυτή ήταν η αγγελία που έβαλαν στο περιοδικό Melody Maker οι Genesis το 1970 και η οποία έμελε να αλλάξει τη ζωή τόσο του συγκροτήματος όσο και του ίδιου του Phil Collins. Για τους Genesis η θέση του drummer αποτελούσε «ηλεκτρική καρέκλα» καθώς μέσα σε δύο μόλις χρόνια είχαν αλλάξει 3 μουσικοί.
Η ιστορία λέει πως οι auditions τόσο για τη θέση του κιθαρίστα όσο και για αυτή του drummer έλαβαν χώρα στο πατρικό σπίτι του Peter Gabriel. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια αυτών, ο Phil Collins απολάμβανε τις βουτιές του στην πισίνα του σπιτιού μέχρι να έρθει η σειρά του να παίξει. Ο ίδιος αρκετά χρόνια αργότερα είπε πως όσο άκουγε τους υπόλοιπους drummers να παίζουν τόσο σίγουρος ένοιωθε πως ο ίδιος θα πάρει τη θέση στο group. Τελικά όπως αποδείχτηκε είχε δίκιο καθώς λίγες ώρες αργότερα άκουγε από το στόμα του Peter Gabriel πως ήταν ο νέος drummer των Genesis. Για την ιστορία, η κλασική σύνθεση των γιγάντων του progressive rock συμπληρώθηκε στα τέλη του 1970 με τον Steve Hackett να αναλαμβάνει τις κιθάρες. Με αυτή τη σύνθεση, η οποία παρέμεινε αναλλοίωτη για 5 χρόνια, το συγκρότημα κυκλοφόρησε 4 επικά studio albums, τα “Nursery Cryme” (1971), “Foxtrot” (1972), “Selling England By The Pound” (1973) και “The Lamb Lies Down On Broadway” (1974), ένα live album, το “Genesis Live” (1973) ενώ περιόδευε σχεδόν ακατάπαυστα για όλο αυτό το διάστημα. Ήταν εκείνα τα χρόνια στα οποία ο Collins θα δοκιμάσει τις δυνάμεις του για πρώτη φορά σαν lead τραγουδιστής στα τραγούδια “For Absent Friends” (από το “Nursery Crime”) και στο “More Fool Me” (από το “Selling England By The Pound).
Λίγο αργότερα η βόμβα σκάει! Ο Peter Gabriel αποφασίζει να αποχωρήσει από το συγκρότημα με σκοπό να ακολουθήσει solo καριέρα και το μέλλον των Genesis κρέμεται κυριολεκτικά από μια κλωστή. Τα εναπομείναντα τέσσερα μέλη αποφασίζουν να συνεχίσουν και ξεκινούν τις auditions για να βρουν τον άνθρωπο που θα αντικαταστήσει έναν από τους πιο εκφραστικούς frontmen της εποχής. Η τετράδα των Collins, Banks, Rutherford και Hackett είδε, άκουσε, έκρινε (μη πάει το μυαλό σας σε reality shows που κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια την ελληνική και όχι μόνο τηλεόραση) 400 (!!!) τραγουδιστές. Τραγική ειρωνεία, καθώς η λύση βρισκόταν ακριβώς μπροστά τους και άκουγε στο όνομα Phil Collins.
Με αυτόν, το 1976 σκάει το πρώτο album των νέων Genesis με τίτλο “A Trick Of The Tail” το οποίο κατάφερε και μετέτρεψε την φυγή του Gabriel από πλήγμα σε όπλο του συγκροτήματος. Οι Genesis απέκτησαν έναν πιο καθαρό ήχο, περισσότερο mainstream, γεγονός που θα φανεί λίγα χρόνια αργότερα. Με αυτή τη σύνθεση οι Genesis ηχογραφούν ακόμα ένα album το “Wind & Wuthering” προτού ο Steve Hackett αποφασίσει και αυτός να αποχωρήσει από το συγκρότημα.
Οι Genesis δεν το βάζουν κάτω και αποφασίζουν να συνεχίσουν σαν τρίο με τον Mike Rutherford να αναλαμβάνει και τις κιθάρες. Το “…And Then There Were Three” του 1978 βάζει το group στην πιο επιτυχημένη, από εμπορικής τουλάχιστον άποψης, περίοδο της ζωής του ακολουθώντας έναν πιο radio friendly pop rock δρόμο. Μάλιστα, ο Collins από τις αρχές των 80s όταν και ξεκίνησε παράλληλη solo καριέρα (για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω) κυκλοφορούσε κορυφαία albums και με τους Genesis γεγονός που τον διατηρούσε με άνεση στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας.
Στα 80s οι Genesis με τον Collins στη σύνθεση τους βγάζουν 4 studio albums. Τα “Duke” (1980), “Abacab” (1981), “Genesis” (1983) και το μεγαλειώδες “Invisible Touch” (1986) το οποίο αποτελεί την πιο επιτυχημένη εμπορικά στιγμή τους καθώς παρέμεινε στην κορυφή των charts για 96 συνεχής εβδομάδες πουλώντας περισσότερα από 11 εκατομμύρια αντίτυπα.
Ο τελευταίος studio δίσκος των Genesis με τον Phil Collins στη σύνθεση ήταν το 1991 με το “We Can´t Dance” να σημειώνει τεράστια επιτυχία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ωστόσο, ο ίδιος έδειχνε να μην μπορεί να αντέξει άλλο την πίεση που δημιουργήθηκε και λίγα χρόνια αργότερα αποφασίζει να αφήσει το group για να αφοσιωθεί στη solo καριέρα του η οποία είχε αρχίσει να φθίνει, ειδικά από τα μέσα της δεκαετίας του 90.
Η solo καριέρα στα 80s
Η τεράστια επιτυχία των Genesis είναι η αλήθεια πως εξαργυρώθηκε και με το παραπάνω από τα μέλη του group. Την αρχή έκανε ο Peter Gabriel αποχωρώντας μάλιστα από το συγκρότημα για να αφιερωθεί στην solo καριέρα του ενώ τόσο ο Steve Hackett (με τα solo albums του) όσο και οι Mike Rutherford (με το πιο pop oriented group που είχε, τους Mike & The Mechanics) και Tony Banks «έτρεχαν» ουσιαστικά παράλληλες καριέρες χτίζοντας πάνω στο όνομα των Genesis. Καμία ωστόσο από αυτές τις «παράλληλες καριέρες», με εξαίρεση αυτή του Peter Gabriel ο οποίος αποτελεί διαφορετική περίπτωση, δεν πλησίασε έστω και στο ελάχιστο αυτή του Phil Collins.
Αν και ποτέ του δεν το παραδέχτηκε, ο χωρισμός του από τον πρώτο του γάμο ήταν η κυριότερη πηγή έμπνευσης των πρώτων του τραγουδιών, δίνοντας έτσι έναν πιο προσωπικό τόνο στις solo δουλειές του. Η αρχή έγινε το 1981 με το “Face Value” του οποίου το πρώτο τραγούδι “In The Air Tonight” αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα από τα δυνατά σημεία αναφοράς στην πορεία του Collins. Ο δίσκος σκαρφάλωσε με άνεση στα charts παραμένοντας εκεί για αρκετό καιρό ενώ εκτός από το “In The Air Tonight” και τα “I Missed Again” και “If Leaving Me Is Easy” τα πήγαν εξαιρετικά. Εκείνο μάλιστα το διάστημα ο Collins συμμετείχε παράλληλα και στον τρίτο προσωπικό δίσκο του φίλου του Peter Gabriel παίζοντας drums σε κάποια από τα κομμάτια του album.
Το 1982 ο Phil Collins κυκλοφορεί το δεύτερο προσωπικό του album με τίτλο “Hello, I Must Be Going!” το οποίο και πάλι στιχουργικά ασχολείται με τον χωρισμό του από τον πρώτο γάμο γεγονός που αποτυπώνεται και στη μουσική καθώς στο album διακρίνεται σε αρκετά από τα τραγούδια μια σκοτεινή διάθεση και μια γλυκιά μελαγχολία. Η κορυφαία στιγμή του δίσκου ακούει στο όνομα “You Can?t Hurry Love” το οποίο κυριολεκτικά απογείωσε την καριέρα του. Είναι μάλιστα η πρώτη χρονιά που ο Phil Collins ξεκινά solo περιοδεία η οποία σημειώνει τεράστια επιτυχία τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική.
Και ενώ ο Collins κυριολεκτικά θριαμβεύει τόσο με τους Genesis (οι οποίοι έχουν γίνει εμφανώς πιο mainstream) όσο και σαν solo artist, έρχεται το 1984 και ένα single για να εκτοξεύσει κυριολεκτικά την καριέρα του. Το “Against All Odds (Take A Look At Me Now)” γραμμένο κάπου στα 1981 (επίσης για τον πρόσφατο τότε χωρισμό του από την πρώτη του γυναίκα), κυκλοφορεί σαν single αλλά και στο soundtrack της ταινίας με το ίδιο όνομα και πραγματικά κάνει πάταγο. Μάλιστα, ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού ήταν “How Can You Just Sit There?” και σύμφωνα με τον ίδιο τον Collins γράφτηκε μέσα σε δύο μόλις μέρες. Η επιτυχία του κομματιού του έδωσε το βραβείο Grammy στην κατηγορία “Best Male Pop Vocal Performance” το 1985 ενώ ταυτόχρονα άλλαξε για πάντα την πορεία του καθώς σηματοδότησε την αρχή της πιο pop και mainstream περιόδου του μουσικού.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο 1985 και την επόμενη δισκογραφική δουλειά με τίτλο “No Jacket Required”. Ο δίσκος χαρακτηρίστηκε από μεγάλη μερίδα κριτικών ως αρκετά soft και πολύ εμπορικός και «εύπεπτος» ωστόσο αυτό δεν έδειχνε να ενοχλεί καθόλου τον Collins. Πάντως και σε αυτό το album υπάρχουν ορισμένες εξαιρετικές στιγμές με κορυφαία όλων τα “Sussudio” και “In The Air Tonight”. Το συγκεκριμένο album μάλιστα ήταν το διαβατήριο του για τη συμμετοχή του στο επικό Live Aid του Ιουλίου 1985 για τα παιδιά της Αιθιοπίας πλάι στα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής όπως οι Led Zeppelin, οι Queen, ο Santana, οι The Who και δεκάδες άλλοι που ένωσαν τις φωνές τους για τον ιερό αυτό σκοπό. Για αυτόν τον σκοπό ο Collins συμμετείχε τόσο στο live του Λονδίνου όσο και σε αυτό της Φιλαδέλφειας στην Αμερική διανύοντας την απόσταση πετώντας με ένα Concorde! Το 1989 και ενώ ενδιάμεσα έχει γράψει ακόμα δύο hit singles για ταινίες, τα “Two Hearts” (1988) και “Groovy Kind Of Love” (1988) κυκλοφορεί το τελευταίο μεγάλο album της καριέρας του με τίτλο “… But Seriously”. Ο δίσκος περιέχει το κατά πολλούς κορυφαίο τραγούδι του, το “Another Day In Paradise”, έναν ύμνο για τους απανταχού αστέγους (αλήθεια μπορεί να πει κάποιος πως ο Collins δεν επηρεάστηκε από το Live Aid για αυτό εδώ το κομμάτι;). Μάλιστα στον συγκεκριμένο δίσκο χρησιμοποιήθηκαν μετά από αρκετό καιρό και πάλι αρκετά φυσικά όργανα όπως drums αντί για drum machines, ακουστικές και κλασικές κιθάρες ενώ και η χρήση των πλήκτρων είναι εκτεταμένη. Εκτός όμως από το “Another Day In Paradise” ο δίσκος περιέχει και άλλα τραγούδια με πολιτικό και όχι μόνο περιεχόμενο, δικαιολογώντας έτσι τον τίτλο του θέλοντας να περάσει ένα πιο σοβαρό ύφος.
Η φθίνουσα πορεία των 90s
Το 1993 ο Phil Collins κυκλοφορεί τον πέμπτο του δίσκο με τίτλο “Both Sides”. Το album έγινε κυριολεκτικά στα κρυφά, στα home studios του μουσικού με την εταιρία του να μη γνωρίζει το παραμικρό. Πρόκειται για έναν αρκετά πειραματικό δίσκο, σε σχέση με ότι είχε κάνει μέχρι τότε, με τραγούδια που συχνά έφταναν τα 6 λεπτά γεγονός που δεν τους έδωσε το απαιτούμενο airplay στο ραδιόφωνο. Ο δίσκος δεν είχε την εμπορική επιτυχία που απαιτούνταν και τα πρώτα σημάδια κάμψης έκαναν την εμφάνισή τους. Το “Both Sides Of The Story” ωστόσο αποτελεί όντως ένα μικρό διαμαντάκι στη δισκογραφία του Collins.
Το 1996 σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής για τον βιρτουόζο μουσικό. Η προσπάθεια του να επανέλθει στο προσκήνιο δισκογραφικά με το “Dance Into The Light” δεν στέφεται από επιτυχία καθώς πρόκειται για τον λιγότερο επιτυχημένο του studio δίσκο (μέχρι τότε) με τις πωλήσεις ήδη να έχουν πέσει αισθητά. Παρόλα αυτά, η περιοδεία που ακολουθεί τον φέρνει αντιμέτωπο με sold out αρένες γεγονός που καταδεικνύει την διαχρονική αξία του. Το ίδιο έτος ο Collins (και αφού έχει παράλληλα αποχωρίσει από τους Genesis) αποφασίζει να φορμάρει το συγκρότημα The Phil Collins Big Band η οποία παίζει πιο jazz εκδοχές τραγουδιών τόσο των Genesis όσο και του ίδιου. Ακόμα μια περιοδεία και ένα live CD (“A Hot Night In Paris”) κλείνει την όχι και τόσο πετυχημένη δεκαετία των 90s.
Η νέα χιλιετία και το τέλος
Το 2002 ο Phil Collins κυκλοφορεί το απογοητευτικό από κάθε άποψη “Testify” το οποίο ηχογραφήθηκε στο σπίτι του μουσικού στην Ελβετία. Ο δίσκος κυριολεκτικά πάτωσε εμπορικά λαμβάνοντας μάλιστα πολύ άσχημες κριτικές. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον ίδιο να ανακοινώσει την πρώτη αποχαιρετιστήρια περιοδεία του η οποία στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία δείχνοντας πως ο κόσμος δεν ξεχνά.
Tον Σεπτέμβρη του 2010 ο Phil Collins κυκλοφορεί το “Going Back”, το πρώτο του solo album για περισσότερο από 8 χρόνια το οποίο περιέχει διασκευές από τα 60s σφραγίζοντας με αυτό τον τρόπο μια σπουδαία καριέρα της οποίας το τέλος επισημοποιήθηκε λίγο καιρό πριν με την επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσε ο ίδιος ο Collins. Τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια αλλά και ο κορεσμός ήταν οι βασικές αιτίες που τον ώθησαν σε αυτή του την απόφαση.
Παράλληλα, στον ίδιο χρόνο, τόσο ο ίδιος όσο και οι Genesis μπαίνουν στο Rock N? Roll Hall Of Fame για την προσφορά τους στη μουσική. Για τον ίδιο ωστόσο οι διακρίσεις δεν είναι κάτι καινούριο. 7 Grammy Awards, 2 χρυσές σφαίρες καθώς και ένα βραβείο Oscar είναι το επιστέγασμα μιας πορείας γεμάτης επιτυχίες.
Σύμφωνα με το περιοδικό Billboard ο Phil Collins έχει τα περισσότερα τραγούδια στα TOP 40 singles στα 80s από οποιονδήποτε άλλο.
Τα τελευταία χρόνια ο Phil Collins ζει με τους δύο του γιούς Nicholas και Matthew στην Ελβετία απολαμβάνοντας όπως ο ίδιος θέλει την οικογενειακή του γαλήνη η οποία του έλειψε όλα αυτά τα χρόνια όπως ο ίδιος υποστήριξε πρόσφατα.
Όσοι από εσάς είχατε την ευκαιρία να παρευρεθείτε σε κάποια από τις συναυλίες του Collins θα παρατηρήσατε πως έχει ένα από τα πιο ποικιλόμορφα ακροατήρια. Θα δείτε από ορκισμένους metalheads μέχρι γιάπηδες και από clubbers μέχρι φίλους τους progressive rock. Το φαινόμενο Phil Collins ανέκαθεν άγγιζε οπαδούς διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων, τα οποία πολλές φορές απέχουν μίλια μεταξύ τους. Αυτή δεν είναι όμως η μαγεία της μουσικής;
Παρακάτω ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα στον άνθρωπο που μαζί με τους Michael Jackson και Paul McCartney αποτελούν τους μοναδικούς μουσικούς που έχουν πουλήσει περισσότερα από 100 εκατομμύρια albums τόσο σαν solo καλλιτέχνες όσο και σαν μέλη κάποιου συγκροτήματος.
Η αρχή
Ο Philip David Charles Collins γεννήθηκε σε ένα προάστιο του δυτικού Λονδίνου, το Chiswick, στις 30 Ιανουαρίου 1951. Από μικρός έδειξε την κλίση που είχε στη μουσική και σε ηλικία 5 μόλις ετών ξεκίνησε να παίζει τύμπανα. Παρόλο που ποτέ δεν έμαθε να διαβάζει νότες το ταλέντο του ήταν τέτοιο που στην εφηβική του ηλικία σχηματίζει τις πρώτες του μπάντες, τους The Real Thing και αργότερα τους The Freehold. Μάλιστα, τότε γράφει και το πρώτο του τραγούδι με τίτλο “Lying Crying Dying”.
Παράλληλα συμμετέχει και σε κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές με τη βοήθεια της μητέρας του, η οποία έκλεινε μουσικές εκδηλώσεις και όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου, δείχνοντας έτσι και εκεί το πλούσιο ταλέντο που είχε. Αυτή του η ενασχόληση ωστόσο με την υποκριτική παραλίγο να του στερήσει την καριέρα του στη μουσική καθώς το 1968 αποφάσισε να πάρει περισσότερο σοβαρά την καριέρα του ηθοποιού παίζοντας στην ταινία “Calamley The Cow”. Ο ρόλος του ωστόσο δεν ήταν αυτό που πραγματικά ζητούσε με συνέπεια να έρθει σε ρήξη με τους συντελεστές της ταινίας γεγονός που τον ώθησε να πάρει την απόφαση να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη μουσική. Και κάπου εκεί ξεκινάνε όλα…
Με τον κολλητό του Ronnie Caryl, με τον οποίο ο έφηβος Phil μοιραζόταν το ίδιο πάθος για τη μουσική, ξεκίνησαν τις αναζητήσεις τους παίζοντας από rock μέχρι και soul και RNB φτιάχνοντας μάλιστα το συγκρότημα Hickory. Αργότερα οι δυο τους άλλαξαν το όνομα σε Flaming Youth κυκλοφορόντας τον δίσκο “Ark 2”, ένα concept album που είχε σαν θέμα την εκτόξευση του τελευταίου διαστημόπλοιου από τον πλανήτη Γη λίγο πριν αυτός ανατιναχτεί. Ο δίσκος δεν πήγε καλά εμπορικά και το συγκρότημα διαλύθηκε, ωστόσο το νερό είχε μπει στο αυλάκι.
Το κεφάλαιο Genesis
“Ζητείται drummer και κιθαρίστας με 12χορδη ακουστική κιθάρα με αγάπη για την ακουστική μουσική”. Αυτή ήταν η αγγελία που έβαλαν στο περιοδικό Melody Maker οι Genesis το 1970 και η οποία έμελε να αλλάξει τη ζωή τόσο του συγκροτήματος όσο και του ίδιου του Phil Collins. Για τους Genesis η θέση του drummer αποτελούσε «ηλεκτρική καρέκλα» καθώς μέσα σε δύο μόλις χρόνια είχαν αλλάξει 3 μουσικοί.
Η ιστορία λέει πως οι auditions τόσο για τη θέση του κιθαρίστα όσο και για αυτή του drummer έλαβαν χώρα στο πατρικό σπίτι του Peter Gabriel. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια αυτών, ο Phil Collins απολάμβανε τις βουτιές του στην πισίνα του σπιτιού μέχρι να έρθει η σειρά του να παίξει. Ο ίδιος αρκετά χρόνια αργότερα είπε πως όσο άκουγε τους υπόλοιπους drummers να παίζουν τόσο σίγουρος ένοιωθε πως ο ίδιος θα πάρει τη θέση στο group. Τελικά όπως αποδείχτηκε είχε δίκιο καθώς λίγες ώρες αργότερα άκουγε από το στόμα του Peter Gabriel πως ήταν ο νέος drummer των Genesis. Για την ιστορία, η κλασική σύνθεση των γιγάντων του progressive rock συμπληρώθηκε στα τέλη του 1970 με τον Steve Hackett να αναλαμβάνει τις κιθάρες. Με αυτή τη σύνθεση, η οποία παρέμεινε αναλλοίωτη για 5 χρόνια, το συγκρότημα κυκλοφόρησε 4 επικά studio albums, τα “Nursery Cryme” (1971), “Foxtrot” (1972), “Selling England By The Pound” (1973) και “The Lamb Lies Down On Broadway” (1974), ένα live album, το “Genesis Live” (1973) ενώ περιόδευε σχεδόν ακατάπαυστα για όλο αυτό το διάστημα. Ήταν εκείνα τα χρόνια στα οποία ο Collins θα δοκιμάσει τις δυνάμεις του για πρώτη φορά σαν lead τραγουδιστής στα τραγούδια “For Absent Friends” (από το “Nursery Crime”) και στο “More Fool Me” (από το “Selling England By The Pound).
Λίγο αργότερα η βόμβα σκάει! Ο Peter Gabriel αποφασίζει να αποχωρήσει από το συγκρότημα με σκοπό να ακολουθήσει solo καριέρα και το μέλλον των Genesis κρέμεται κυριολεκτικά από μια κλωστή. Τα εναπομείναντα τέσσερα μέλη αποφασίζουν να συνεχίσουν και ξεκινούν τις auditions για να βρουν τον άνθρωπο που θα αντικαταστήσει έναν από τους πιο εκφραστικούς frontmen της εποχής. Η τετράδα των Collins, Banks, Rutherford και Hackett είδε, άκουσε, έκρινε (μη πάει το μυαλό σας σε reality shows που κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια την ελληνική και όχι μόνο τηλεόραση) 400 (!!!) τραγουδιστές. Τραγική ειρωνεία, καθώς η λύση βρισκόταν ακριβώς μπροστά τους και άκουγε στο όνομα Phil Collins.
Με αυτόν, το 1976 σκάει το πρώτο album των νέων Genesis με τίτλο “A Trick Of The Tail” το οποίο κατάφερε και μετέτρεψε την φυγή του Gabriel από πλήγμα σε όπλο του συγκροτήματος. Οι Genesis απέκτησαν έναν πιο καθαρό ήχο, περισσότερο mainstream, γεγονός που θα φανεί λίγα χρόνια αργότερα. Με αυτή τη σύνθεση οι Genesis ηχογραφούν ακόμα ένα album το “Wind & Wuthering” προτού ο Steve Hackett αποφασίσει και αυτός να αποχωρήσει από το συγκρότημα.
Οι Genesis δεν το βάζουν κάτω και αποφασίζουν να συνεχίσουν σαν τρίο με τον Mike Rutherford να αναλαμβάνει και τις κιθάρες. Το “…And Then There Were Three” του 1978 βάζει το group στην πιο επιτυχημένη, από εμπορικής τουλάχιστον άποψης, περίοδο της ζωής του ακολουθώντας έναν πιο radio friendly pop rock δρόμο. Μάλιστα, ο Collins από τις αρχές των 80s όταν και ξεκίνησε παράλληλη solo καριέρα (για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω) κυκλοφορούσε κορυφαία albums και με τους Genesis γεγονός που τον διατηρούσε με άνεση στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας.
Στα 80s οι Genesis με τον Collins στη σύνθεση τους βγάζουν 4 studio albums. Τα “Duke” (1980), “Abacab” (1981), “Genesis” (1983) και το μεγαλειώδες “Invisible Touch” (1986) το οποίο αποτελεί την πιο επιτυχημένη εμπορικά στιγμή τους καθώς παρέμεινε στην κορυφή των charts για 96 συνεχής εβδομάδες πουλώντας περισσότερα από 11 εκατομμύρια αντίτυπα.
Ο τελευταίος studio δίσκος των Genesis με τον Phil Collins στη σύνθεση ήταν το 1991 με το “We Can´t Dance” να σημειώνει τεράστια επιτυχία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ωστόσο, ο ίδιος έδειχνε να μην μπορεί να αντέξει άλλο την πίεση που δημιουργήθηκε και λίγα χρόνια αργότερα αποφασίζει να αφήσει το group για να αφοσιωθεί στη solo καριέρα του η οποία είχε αρχίσει να φθίνει, ειδικά από τα μέσα της δεκαετίας του 90.
Η solo καριέρα στα 80s
Η τεράστια επιτυχία των Genesis είναι η αλήθεια πως εξαργυρώθηκε και με το παραπάνω από τα μέλη του group. Την αρχή έκανε ο Peter Gabriel αποχωρώντας μάλιστα από το συγκρότημα για να αφιερωθεί στην solo καριέρα του ενώ τόσο ο Steve Hackett (με τα solo albums του) όσο και οι Mike Rutherford (με το πιο pop oriented group που είχε, τους Mike & The Mechanics) και Tony Banks «έτρεχαν» ουσιαστικά παράλληλες καριέρες χτίζοντας πάνω στο όνομα των Genesis. Καμία ωστόσο από αυτές τις «παράλληλες καριέρες», με εξαίρεση αυτή του Peter Gabriel ο οποίος αποτελεί διαφορετική περίπτωση, δεν πλησίασε έστω και στο ελάχιστο αυτή του Phil Collins.
Αν και ποτέ του δεν το παραδέχτηκε, ο χωρισμός του από τον πρώτο του γάμο ήταν η κυριότερη πηγή έμπνευσης των πρώτων του τραγουδιών, δίνοντας έτσι έναν πιο προσωπικό τόνο στις solo δουλειές του. Η αρχή έγινε το 1981 με το “Face Value” του οποίου το πρώτο τραγούδι “In The Air Tonight” αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα από τα δυνατά σημεία αναφοράς στην πορεία του Collins. Ο δίσκος σκαρφάλωσε με άνεση στα charts παραμένοντας εκεί για αρκετό καιρό ενώ εκτός από το “In The Air Tonight” και τα “I Missed Again” και “If Leaving Me Is Easy” τα πήγαν εξαιρετικά. Εκείνο μάλιστα το διάστημα ο Collins συμμετείχε παράλληλα και στον τρίτο προσωπικό δίσκο του φίλου του Peter Gabriel παίζοντας drums σε κάποια από τα κομμάτια του album.
Το 1982 ο Phil Collins κυκλοφορεί το δεύτερο προσωπικό του album με τίτλο “Hello, I Must Be Going!” το οποίο και πάλι στιχουργικά ασχολείται με τον χωρισμό του από τον πρώτο γάμο γεγονός που αποτυπώνεται και στη μουσική καθώς στο album διακρίνεται σε αρκετά από τα τραγούδια μια σκοτεινή διάθεση και μια γλυκιά μελαγχολία. Η κορυφαία στιγμή του δίσκου ακούει στο όνομα “You Can?t Hurry Love” το οποίο κυριολεκτικά απογείωσε την καριέρα του. Είναι μάλιστα η πρώτη χρονιά που ο Phil Collins ξεκινά solo περιοδεία η οποία σημειώνει τεράστια επιτυχία τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική.
Και ενώ ο Collins κυριολεκτικά θριαμβεύει τόσο με τους Genesis (οι οποίοι έχουν γίνει εμφανώς πιο mainstream) όσο και σαν solo artist, έρχεται το 1984 και ένα single για να εκτοξεύσει κυριολεκτικά την καριέρα του. Το “Against All Odds (Take A Look At Me Now)” γραμμένο κάπου στα 1981 (επίσης για τον πρόσφατο τότε χωρισμό του από την πρώτη του γυναίκα), κυκλοφορεί σαν single αλλά και στο soundtrack της ταινίας με το ίδιο όνομα και πραγματικά κάνει πάταγο. Μάλιστα, ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού ήταν “How Can You Just Sit There?” και σύμφωνα με τον ίδιο τον Collins γράφτηκε μέσα σε δύο μόλις μέρες. Η επιτυχία του κομματιού του έδωσε το βραβείο Grammy στην κατηγορία “Best Male Pop Vocal Performance” το 1985 ενώ ταυτόχρονα άλλαξε για πάντα την πορεία του καθώς σηματοδότησε την αρχή της πιο pop και mainstream περιόδου του μουσικού.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο 1985 και την επόμενη δισκογραφική δουλειά με τίτλο “No Jacket Required”. Ο δίσκος χαρακτηρίστηκε από μεγάλη μερίδα κριτικών ως αρκετά soft και πολύ εμπορικός και «εύπεπτος» ωστόσο αυτό δεν έδειχνε να ενοχλεί καθόλου τον Collins. Πάντως και σε αυτό το album υπάρχουν ορισμένες εξαιρετικές στιγμές με κορυφαία όλων τα “Sussudio” και “In The Air Tonight”. Το συγκεκριμένο album μάλιστα ήταν το διαβατήριο του για τη συμμετοχή του στο επικό Live Aid του Ιουλίου 1985 για τα παιδιά της Αιθιοπίας πλάι στα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής όπως οι Led Zeppelin, οι Queen, ο Santana, οι The Who και δεκάδες άλλοι που ένωσαν τις φωνές τους για τον ιερό αυτό σκοπό. Για αυτόν τον σκοπό ο Collins συμμετείχε τόσο στο live του Λονδίνου όσο και σε αυτό της Φιλαδέλφειας στην Αμερική διανύοντας την απόσταση πετώντας με ένα Concorde! Το 1989 και ενώ ενδιάμεσα έχει γράψει ακόμα δύο hit singles για ταινίες, τα “Two Hearts” (1988) και “Groovy Kind Of Love” (1988) κυκλοφορεί το τελευταίο μεγάλο album της καριέρας του με τίτλο “… But Seriously”. Ο δίσκος περιέχει το κατά πολλούς κορυφαίο τραγούδι του, το “Another Day In Paradise”, έναν ύμνο για τους απανταχού αστέγους (αλήθεια μπορεί να πει κάποιος πως ο Collins δεν επηρεάστηκε από το Live Aid για αυτό εδώ το κομμάτι;). Μάλιστα στον συγκεκριμένο δίσκο χρησιμοποιήθηκαν μετά από αρκετό καιρό και πάλι αρκετά φυσικά όργανα όπως drums αντί για drum machines, ακουστικές και κλασικές κιθάρες ενώ και η χρήση των πλήκτρων είναι εκτεταμένη. Εκτός όμως από το “Another Day In Paradise” ο δίσκος περιέχει και άλλα τραγούδια με πολιτικό και όχι μόνο περιεχόμενο, δικαιολογώντας έτσι τον τίτλο του θέλοντας να περάσει ένα πιο σοβαρό ύφος.
Η φθίνουσα πορεία των 90s
Το 1993 ο Phil Collins κυκλοφορεί τον πέμπτο του δίσκο με τίτλο “Both Sides”. Το album έγινε κυριολεκτικά στα κρυφά, στα home studios του μουσικού με την εταιρία του να μη γνωρίζει το παραμικρό. Πρόκειται για έναν αρκετά πειραματικό δίσκο, σε σχέση με ότι είχε κάνει μέχρι τότε, με τραγούδια που συχνά έφταναν τα 6 λεπτά γεγονός που δεν τους έδωσε το απαιτούμενο airplay στο ραδιόφωνο. Ο δίσκος δεν είχε την εμπορική επιτυχία που απαιτούνταν και τα πρώτα σημάδια κάμψης έκαναν την εμφάνισή τους. Το “Both Sides Of The Story” ωστόσο αποτελεί όντως ένα μικρό διαμαντάκι στη δισκογραφία του Collins.
Το 1996 σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής για τον βιρτουόζο μουσικό. Η προσπάθεια του να επανέλθει στο προσκήνιο δισκογραφικά με το “Dance Into The Light” δεν στέφεται από επιτυχία καθώς πρόκειται για τον λιγότερο επιτυχημένο του studio δίσκο (μέχρι τότε) με τις πωλήσεις ήδη να έχουν πέσει αισθητά. Παρόλα αυτά, η περιοδεία που ακολουθεί τον φέρνει αντιμέτωπο με sold out αρένες γεγονός που καταδεικνύει την διαχρονική αξία του. Το ίδιο έτος ο Collins (και αφού έχει παράλληλα αποχωρίσει από τους Genesis) αποφασίζει να φορμάρει το συγκρότημα The Phil Collins Big Band η οποία παίζει πιο jazz εκδοχές τραγουδιών τόσο των Genesis όσο και του ίδιου. Ακόμα μια περιοδεία και ένα live CD (“A Hot Night In Paris”) κλείνει την όχι και τόσο πετυχημένη δεκαετία των 90s.
Η νέα χιλιετία και το τέλος
Το 2002 ο Phil Collins κυκλοφορεί το απογοητευτικό από κάθε άποψη “Testify” το οποίο ηχογραφήθηκε στο σπίτι του μουσικού στην Ελβετία. Ο δίσκος κυριολεκτικά πάτωσε εμπορικά λαμβάνοντας μάλιστα πολύ άσχημες κριτικές. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον ίδιο να ανακοινώσει την πρώτη αποχαιρετιστήρια περιοδεία του η οποία στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία δείχνοντας πως ο κόσμος δεν ξεχνά.
Tον Σεπτέμβρη του 2010 ο Phil Collins κυκλοφορεί το “Going Back”, το πρώτο του solo album για περισσότερο από 8 χρόνια το οποίο περιέχει διασκευές από τα 60s σφραγίζοντας με αυτό τον τρόπο μια σπουδαία καριέρα της οποίας το τέλος επισημοποιήθηκε λίγο καιρό πριν με την επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσε ο ίδιος ο Collins. Τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια αλλά και ο κορεσμός ήταν οι βασικές αιτίες που τον ώθησαν σε αυτή του την απόφαση.
Παράλληλα, στον ίδιο χρόνο, τόσο ο ίδιος όσο και οι Genesis μπαίνουν στο Rock N? Roll Hall Of Fame για την προσφορά τους στη μουσική. Για τον ίδιο ωστόσο οι διακρίσεις δεν είναι κάτι καινούριο. 7 Grammy Awards, 2 χρυσές σφαίρες καθώς και ένα βραβείο Oscar είναι το επιστέγασμα μιας πορείας γεμάτης επιτυχίες.
Σύμφωνα με το περιοδικό Billboard ο Phil Collins έχει τα περισσότερα τραγούδια στα TOP 40 singles στα 80s από οποιονδήποτε άλλο.
Τα τελευταία χρόνια ο Phil Collins ζει με τους δύο του γιούς Nicholas και Matthew στην Ελβετία απολαμβάνοντας όπως ο ίδιος θέλει την οικογενειακή του γαλήνη η οποία του έλειψε όλα αυτά τα χρόνια όπως ο ίδιος υποστήριξε πρόσφατα.
Εκτενής έρευνα επάνω στη σύλληψη και παραγωγική διαδικασία του In the air tonight:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=3004§ionID=0