YES

Yes – Fly From Here
(Frontiers Records)

Το να περιμένεις να ακούσεις την νέα δουλειά των Θρύλων YES γνωρίζοντας για την αποχή του σπουδαιότερου keyboard wizard Rick Wakeman, μπορώ να το χωνέψω αφού ο ίδιος μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια σε τακτικές αποχωρήσεις και επανασυνδέσεις. Όμως εδώ τίθεται το μέγα ερώτημα: Υπάρχει ζωή στο στρατόπεδο των βρετανών χωρίς την στάμπα της πιο αναγνωρίσιμης και χαρακτηριστικότατης φωνής στο progressive rock (τουλάχιστον) του Jon Anderson; Η ανυπομονησία και προσμονή των οπαδών μεγαλώνει ακόμα περισσότερο αν αναλογιστούμε την δισκογραφική απραγία στην οποία έχει περιέλθει η μπάντα εδώ και μια ολόκληρη δεκαετία! Θα μπορέσουν λοιπόν να διαφυλάξουν την κληρονομιά που με τόσο κόπο χτίζουν για πάνω από 40 χρόνια;

Η απάντηση για τα εναπομείναντα μέλη φαίνεται να είναι ένα μεγαλοπρεπέστατο YES! Και η λύση απλή…reunion ξανά και flashback 30 χρόνια πίσω στο album “Drama”. Επιστροφή λοιπόν των Trevor Horn και Geoff Downes (BUGGLES, ASIA) με τον πρώτο όμως να κάθεται στην καρέκλα του παραγωγού παραχωρώντας την θέση των lead vocals στον Benoit David. Προσωπικά, αντιθέτως με αρκετούς YES Fans, λατρεύω το “Drama” και χάρηκα στο άκουσμα του reunion.Το “Fly From Here” λοιπόν φέρνει φυσιολογικά στο νου το συγκεκριμένο album του 1980 μόνο σε ορισμένα ωστόσο σημεία. Και πώς να μην το κάνει δηλαδή από τη στιγμή που το πρώτο τραγούδι αποτελεί σύνθεση εκείνης της εποχής που ποτέ δεν μπήκε στο Drama, όμως παίχτηκε ζωντανά από το σχήμα. Το “We Can Fly” (περί ου ο λόγος) εδώ αναπτύσσεται σε ένα 24-λεπτο epic, ονομάζεται “Fly From Here”, και αποτελείται από 5 μέρη ευδιάκριτα μεταξύ τους, δίνοντας την δυνατότητα στον ακροατή να τα απολαμβάνει σαν ξεχωριστά tracks. Συνολικά αποτελεί χαρακτηριστική YES σύνθεση και σίγουρα από τις δυνατότερες στιγμές του δίσκου.

Η συνέχεια έρχεται με το πιο εμπορικό “The Man You Always Wanted Me To Be” και τα πανέμορφα φωνητικά του μπασίστα Chris Squire. Το “Life On A Film Set” είναι μια Horn/Downes σύνθεση, χαρακτηριστική της στροφής που έφεραν (τότε και τώρα) σε πιο pop κατευθύνσεις για τους Yes με ατμοσφαιρικά πλήκτρα και πάντα catchy refrain.Το “Hour Of Need” οδηγείται από την μαεστρία του Steve Howe στην ακουστική κιθάρα και την πολύ όμορφη ερμηνεία του Benoit David. Μετά από ένα μικρό instrumental του κύριου Ηowe με την ακουστική ερωμένη του (Solitaire) το “Fly From Here” κλείνει με ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου (“Into The Storm”) που μάλλον είναι ότι πιο κοντινό στις παλιές ένδοξες μέρες του group.

Θα λέγαμε πως η τελευταία δουλειά των Yes προσπαθεί να επαναφέρει το κλίμα του “Drama” και το καταφέρνει εν μέρει με την εμφανέστερα πιο pop διάθεση και λιγότερο πολύπλοκη και εν τέλει εμπορική κατεύθυνση. Όμως θεωρώ πως δεν πλησιάζει το συνθετικό επίπεδο αλλά και την ιδιαίτερη εκείνη αρκετά σκοτεινή ατμόσφαιρα που είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν. Όσον αφορά τον εκτελεστικό τομέα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως έχουμε να κάνουμε με τρομερούς παίχτες που ακόμα και αν το “Fly From Here” δεν είναι τόσο απαιτητικό τεχνικά όσο άλλες δουλειές τους, η κάθε νότα παίζεται εδώ με επαγγελματικό και ώριμο συνθετικά τρόπο. Τέλος ο νέος τραγουδιστής ανταποκρίνεται στο ρόλο του, που όμως δεν είναι άλλος από αυτόν του μιμητή του προκατόχου του. Δυστυχώς για τον ίδιο ο τρόπος που συνθέτουν μουσική οι YES δεν επιτρέπει κάτι διαφορετικό αφού οποιοσδήποτε και αν επιχειρούσε να μπει στα παπούτσια του Jon Anderson  είναι καταδικασμένος να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη φωνή του τεράστιου αυτού καλλιτέχνη. So…Prog Rock εν έτει 2011; HELL YES!